والدین یاد میگیرند که سندروم دوز یک اختلال بسیار غیرقابل پیش بینی برای درمان است. و هیچ نوع داروهای ضد تشنج مشخصی به عنوان درمان صحیح برای آن وجود ندارد. دوز دارو, برنامه عیارگیری دارو, و آیا اینکه عوارض شدید دارد یا خیر برای هر کودک بسیار متفاوت است.
سندروم دوز, میتواند درمان مشکلی داشته باشد چونکه همیشه به دارو پاسخ نمی دهد. اگر چه, در دهه گذشته داروهای جدیدی عرضه شده اند- مانند فلباتول, زونگران و کپرا- که ثابت شده است برای درمان سندروم دوز بسیار موثر هستند. همین امر باعث شده است نتیجه درمان کودکان ما بهبود داده شود. داروهای پیشنهادی سندروم دوز را ببینید.
درمان تک دارویی, دو دارویی یا چند دارویی
در ابتدا متخصصین سعی در کنترل تشنج با یک دارو دارند(درمان تک دارویی). ممکن است چندین دارو در این مرحله امتحان شود. اگر با درمان تک دارویی تشنج ها کنترل نشد, داروی دوم یا حتی سوم ممکن است برای دستیابی به کنترل تشنج هااضافه شود. بعضی از کودکان با اولین دارو تشنج آنها کنترل میشود. برای برخی دیگر نیاز به صبر و شکیبایی و سعی و خطا برای یافتن ترکیب مناسب دارویی هست
حساسیت به دارو و اثر پارادوکسی روی تشنج ها
در سندروم دوز, ممکن است که داروی خاصی پیدا شود– چه در حالت تک دارمانی یا چند درمانی- که تعداد تشنج ها را بیشتر کند.( به این معنی که باعث تشنج پارادوکسی یا بدتر کردن شرایط شود). حتی ممکن است والدین دارویی مختص این سندروم باعث بدترشدن تشنج ها شود. برای یک کودک, یک استانداراد دوز دارو میتواند جواب دهد, ولی برای کودکی دیگر همان دوز منجر به مسمومیت شود.
احتمالا این عکس العمل به دارو برای سندروم دوز( و اختلالات مشابه که درگیر چندین نوع تشنج هستند) رایج است. زیرا یک دارو که برای یک نوع تشنج(برای مثال تشنج سلام یا تونیک-کلونیک) جواب میدهد, ممکن است موجب بدتر شدن حتی پدیدار شدن نوع دیگر تشنج شود. چیزی که ما به والدین آموزش می دهیم این است که تشنج های پارادوکسی احتمال رخداد دارند.
سندروم دوز نوعی اختلال تشنج کودکی است که اغلب بسادگی با داروهای رایج قابل کنترل نیست. هرچند, در این شرایط درجه های شدت متفاوتی دارد و برخی از کودکان بسادگی به اولین خط داروهای ضد تشنج پاسخ می دهند. برخی دیگر از کودکان نیاز به داروی سوم و یا حتی چهارم برای رسیدن به کنترل کامل تشنج ها را دارند. اما باز هم کودکانی هستند که حتی به این سطح از درمان هم پاسخ نمی دهند. در این موارد, روشهای چند درمانه ( استفاده از چند نوع درمان در یک زمان ) ممکن است منجر به شروع یا افزایش تشنج های پارادوکس شود.
هر چقدر که دانش ما در مورد این سندروم افزایش می یابد, تشخیص صحیح راحتتر خواهد بود. علاوه بر آن, ثابت میشود داروهای جدید ضد تشنج تاثیر بالایی در درمان سندروم دوز و رسیدن به نتیجه آینده درمان کودکان ما خواهد داشت.
مطالعات گسترده در سالهای اخیر نشان داده است که رژیم کتوژنیک بسیار درمان موثری برای کنترل تشنج های کودکان باسندروم دوز است و به گفته برخی مراکز, حتی موثرتر از داروهای ضد صرع سنتی می باشد. والدینی که به کنترل تشنج با استفاده از دارو دست یافته اند نیز بخاطر عوارض جانبی ثابت شده و مهار نشدنی داروها این نوع درمان را به عنوان درمان جایگزین انتخاب کرده اند. برخی از کودکان نیاز به درمان همزمان با رژیم کتوژنیک و همزمان دارو دارند, برخی دیگر به تنهایی به رژیم پاسخ مناسب می دهند.
استروئیدها نیز به عنوان یک درمان برای برخی کودکان مبتلا به سندروم دوز همزمان با دارو یا به تنهایی مورد استفاده قرار می گیرند. پراستفاده ترین استروئید به نام ACTH شناخته میشود و یک استروئید تزریقی است که معمولا برای درمان تشنج در یک دیگر از اختلالات صرعی کودکان به نام اسپاسم شیرخوارگی یا سندروم وست استفاده میشود.
پردنیزون خوراکی / پردنیزولون هم موفقیت خوبی برای کنترل تشنج ها نشان داده است. چه به عنوان تک درمان یا با همراهی ACTH.
مواردی وجود دارد که در آن بدون توجه به نوع درمان و یا حالت کنترل تشنج, تشنج کودک بطور ناگهانی یا تدریجی قطع شده است. این کودکان در دسته بیمارانی قرار میگیرند که بهبودی خودبخودی داشته اند.
MAE یک سندروم با دوره ها و نتیجه درمان متفاوت است, به این معنی که درمانی که یک کودک به آن پاسخ می دهد میتواند بسیار گوناگون باشد. هیچ جواب کاملا درستی برای همه کودکان وجود ندارد. بنابراین هر کدام از پدر یا مادر در گمانه زنی برای روش درمان کودک توسط پزشک میتواند سهمی داشته باشد. خواندن تجربیات خانواده های دیگر برای یافتن اینکه چه چیزی جواب داده برای آنها, ممکن است بتواند به این فرآیند کمک کند.